Jij bent programmeerbaar

Wanneer mensen om je heen vertrouwen hebben in jou, geloven in jou. Maakt dat jouw energie sterker. Wanneer ze je betwijfelen maakt je dat minder sterk. Wanneer de omgeving niet gelooft in Chinese kruiden bijvoorbeeld zal jouw geloof daarin ook minder sterk kunnen worden.

Het is lastig om te midden van andere tonen je eigen toonsoort vast te kunnen houden!

Je omgeving beïnvloed je dus. En wij beïnvloeden onze omgeving. In vorige blogs heb ik aangegeven dat onze gedachten onze werkelijkheid beïnvloeden.

En dat het zinvol is om je eigen gedachten te leren sturen. Op die manier kun je je trilling veranderen en leren focussen op datgene wat je wilt en wenst in plaats van op de automatische piloot je programmering te volgen.

Onze programmering vertelt ons wanneer we in gevaar zijn en wanneer niet. Deze week sprak ik met Katja. Zij tracht zichzelf te ont-wikkelen van een oud destructief relatiepatroon.

Vanuit dit patroon had zij partners gekozen die haar slecht behandelden. Hierdoor werd ze wankel, onzeker, ongelukkig en ook gekleineerd.

Bepaalde handelingen van haar partner triggerden gevoelens van ‘niet belangrijk’ zijn.  Dat kon zo sterk zijn dat de grond gevoelsmatig onder haar voeten vandaan gleed, wanneer haar partner onaardig of lomp tegen haar deed.

In werkelijkheid is het gedrag van de partner zeker niet ideaal of zelfs vreselijk te noemen. We zouden ons kunnen focussen op de achtergrond van zijn gedrag, zijn vermogen en onvermogens. Misschien zelfs een diagnose kunnen ‘bedenken’, zoals ‘narcistisch’.

Toch leek het mij veel verstandiger om Katja te leren uit haar programmering te stappen. Want daar had ze niet alleen nu, maar de rest van haar leven plezier van.

Onze geest werkt vrij systematisch en wanneer je als kind geleerd hebt dat je de boter in de koelkast opbergt zul je de rest van je leven boter in een koelkast zoeken. Wanneer je later in je leven bij iemand komt te wonen die de boter in de kast bewaard zul je de eerste keren toch de boter in de koelkast zoeken. Onze geest houdt van gewoontes en houdt vast aan ingesleten structuren.

Ik vroeg Katja in te zien dat haar partner haar steeds ‘cadeautjes’ gaf. Cadeautjes van inzicht. Steeds wanneer hij haar bijvoorbeeld onheus bejegende of haar het gevoel gaf dat ze niet belangrijk was, kreeg ze de kans om zichzelf te helen. En van daaruit andere keuzes te maken.

Datgene wat genezing zoekt, zoekt genezing door herhaling!

Ik legde haar uit hoe onze geest werkt. Ook emotioneel zijn we geprogrammeerd. Als kind slaan we allemaal films op in ons geheugen. Films die ons vertellen hoe dingen zijn verlopen.

Een film uit Katja’s jeugd was dat haar moeder haar niet zag. Ook haar vader was emotioneel onbeschikbaar, hij was alcoholist en zag slechts zijn drank. Een film uit haar jeugd was dat zij leerde om het huishouden te doen, en zo een compliment van haar moeder te krijgen. In een andere film zagen we dat zij leerde op haar tenen langs haar vader te sluipen, zodat hij haar niet zou slaan of uitschelden. Ook had zij regelmatig geen eten waardoor zij lege flessen in begon te leveren toen zij nog maar vijf jaar oud was om daarmee iets van eten te kunnen kopen. Haar onbewuste leerde, ik ben niet veilig, ik ben onbelangrijk, ik ben waardeloos en er is altijd tekort!

Onze geest kent geen tijdsbesef. Onze geest heeft films uit onze jeugd opgeslagen en ervaart dit alsof het nog steeds gebeurt. In gevaarlijke situaties wordt de film vaak niet eens opgeborgen maar speelt steeds opnieuw af.

Wanneer je een film ziet in de bioscoop kun je erdoor geraakt worden. Je kunt huilen, verontwaardigd worden of meeleven met de hoofdpersoon. Deze tranen zijn echt, echter het verhaal in de bioscoop is nagespeeld.

De films in je onderbewuste zijn ooit echt geweest maar voelen nog steeds aan alsof ze NU spelen. Iets wat je meemaakt in het hier en nu kan als het ware op het afspeelknopje drukken (je triggeren) en voor je het weet speelt in je onderbewuste die film zich direct af. En je reageert automatisch op diezelfde manier als vroeger. Je loopt op je tenen, pleast, ontwijkt of wordt onzichtbaar.

Het is alsof je ineens automatisch weer op zoek gaat naar de boter in de koelkast, terwijl je bewust weet dat jullie die tegenwoordig in de kast bewaren. Je onderbewustzijn is vaak enorm sterk en het vergt wat oefening om bewust te reageren op wat je onderbewustzijn afspeelt.

Ik legde Katja uit dat het allereerst belangrijk was om de pijn die loskwam te erkennen.

Vervolgens deze te laten stromen in lichaam en in emotie. Dat betekent dat zij zich angstig mocht voelen, genegeerd, verdrietig, onbelangrijk, klein en kwetsbaar.

In contact gaan met de pijn zou haar helpen bloot te leggen welke pijnlijke levenservaring en welk oud gevoel haar reacties veroorzaakte. Ze kon als het ware de film traceren welke door haar onbewuste werd afgespeeld.

Door het vinden van deze film / de beelden, kon zij bewust zien dat in het hier en nu deze situatie niet meer speelde, dat het er wel op lijkt maar dat het niet nu is.

Wanneer ze de oude pijn kon verwerken en de oude films kon herkennen zou het gedrag van haar partner minder impact op haar kunnen hebben.

Ze zou vervolgens alsnog kunnen kiezen hoe ze daar zelf mee wilde omgaan in plaats van automatisch te reageren. In de nieuwe ontstane ruimte kon zij dus leren ander gedrag en zelfs een ander leven te kiezen. Gedrag die gevoelsmatig zelfs tegen haar programmering in gaat. Ze zou bijvoorbeeld als hij haar uitschold op kunnen staan en weg gaan. In plaats van stil te worden en te gaan pleasen.

Het was alsof een automatisch software programma haar computer regelkamer overnam en zei: ‘hij heeft je bewust pijn gedaan. Hij houdt geen rekening met je. Je bent niet belangrijk. Je bent in gevaar. Zorg dat je lief doet en onzichtbaar wordt!’

En die constatering kan in deze situatie zeker ook kloppen, echter het enorme gevoel van in gevaar zijn, hart dat in haar keel klopt en het automatische gedrag. Dat zou in het heden wellicht anders kunnen worden aangepakt. De pijn wil gezien en gevoeld worden. Dan ontstaat er vervolgens ruimte voor ander gedrag. Dus in plaats van een lang gesprek, verdriet of boosheid. Kun je contact maken met jezelf. Erachter komen welke situaties je allemaal dit ‘in dit geval: onbelangrijke” gevoel gegeven hebben. En deze doorvoelen en verwerken.

Wanneer je blootlegt wat in je onderbewuste nog steeds actueel is aan pijn en emotie, kun je hiernaartoe en het leren loslaten.

Wat gebeurt er wanneer je gewoonweg niets meer weet.

Al vanaf hele jonge leeftijd slaat je onderbewustzijn films op die je in je dagelijkse leven beïnvloeden.

Zo hadden mijn ouders veel ruzie toen ik heel erg klein was. Ik wist dit niet meer maar reageerde zelf als volwassene sterk op stemverheffing bijvoorbeeld. Ik ging er dan alles aan doen om boosheid of ongenoegen bij de ander te voorkomen.

Ik heb en had hier geen herinneringen aan en snapte niet wat maakte dat ik mij zo gedroeg. Toch was de impuls en mijn gedrag sneller dan mijn bewuste keuze. Ik “wist” dat het niet klopte. En toch deed ik “automatisch” wat ik deed.

Het onbewuste is vaak heel snel en krachtig. Het is erop gericht om je veilig te stellen. Het is een knap overlevingsmechanisme die je bewuste denken overschrijft.

Zo is het makkelijker om opnieuw de boter te leren vinden op een andere plek, dan om een reactie op onveiligheid af te leren. Deze mechanismen zitten dieper verankerd.

Katja werkte hard aan zichzelf en leerde steeds beter herkennen wanneer ze onbewust de horrorfilms uit haar jeugd opnieuw afspeelde. Ze leerde bewust te worden van haar automatische gedrag en zichzelf liefdevol en steunend te behandelen. Dit alles hielp haar en maakte dat ze de oude programmering begon los te laten!